Wie is Ronald?

Geboren in 1960 ben ik na mijn middelbare school geneeskunde gaan studeren in Maastricht. In eerste instantie vanuit een interesse in sportgeneeskunde. Al na enkele maanden studeren ging het flink mis en raakte ik in een psychose, resulterend in een gedwongen opname. Na deze traumatiserende ervaring melde ik me aan voor psychotherapie. In mijn studie veranderde mijn interesse sterk in de richting van psychosomatiek en psychotherapie. In het Limburg van eind jaren 70 botste de praktijk nogal met mijn idealisme. Na 2 jaar gaf ik de studie op. Ik overwoog om over te stappen op psychologie maar kwam er al snel achter dat die studie ook niet bood wat ik wilde leren: een overkoepelende, holistische visie op de psyche van de mens. De toenmalige hoogleraar psychologie en Volkskrant columnist Piet Vroon vergeleek de wetenschappelijke psychologie met een ontplofte confetti fabriek. Overal snippertjes kennis zonder enig verband. Ook een studie natuurgeneeskunde zag ik onvoldoende zitten vanuit het idee dat je dan nog steeds pilletjes voorschrijft, al zijn het dan gezonde pilletjes.

Een tweede psychose op het einde van het tweede studiejaar monde uit in een bipolaire stoornis. Van mijn 26 tot mijn 29 heb ik me gestort in wat toen de meest intensieve therapievormen in Nederland waren. Holotropic breathing, rebirthing, bio-energetic, gestalt en primal therapy. Deze jaren van intensieve therapie hebben me verlost van mijn manische depressiviteit. Sindsdien heb ik nooit meer een depressie, manische- of hypomane episode gehad.

Vanaf mijn 30e maakte ik carrière in de ICT. Totdat ik na een jaar of 15 genoeg kreeg van de ICT wereld en me ging oriënteren op een ander vak.

Rond mijn 28ste ben ik in aanraking gekomen met Advaita Vedanta, een spiritueel pad voor zelfbevrijding uit India. Het duurde 20 jaar voordat ik door kreeg dat dit pad me niet de bevrijding bracht die ik zocht. Ik besloot het over een andere boeg te gaan gooien. Ik startte een intensief onderzoek naar wat mij tegen hield om ten volle te leven. Ik stopte met het Advaita pad en ging weer in therapie. Mijn oude passie voor het zelfontwikkelingspad leefde weer op en ik besloot opnieuw om een opleiding tot coach/therapeut te gaan volgen. Ik word vooral aangetrokken tot paden voor zelfontwikkeling die de psychologische en spirituele dimensie in zich verenigen en vond deze combinatie in de Zijnsoriëntatie. Naast en na mijn opleiding tot Zijnsgeoriënteerd therapeut heb ik opleidingen gevolgd in lichaamsgerichte psychotherapie en transpersoonlijke traumatherapie. Ik begeleid mensen die liefdevoller en krachtiger in het leven willen leren staan. Daarnaast specialiseer ik me in diepgaande traumatherapie voor overlevers van complex ontwikkelingstrauma (wat tot uiting kan komen in diverse problematiek waaronder bipolaire stoornis, anorexia, narcisme-slachtoffer-syndroom, automutilatie et cetera).

Ik heb in mijn leven flink wat ervaring opgedaan met het lijden dat voortkomt vanuit het leven vanuit een beknellende ego-structuur. Uiteindelijk heb ik me steeds meer vrij kunnen maken van angsten, zelfkritiek en zelfafwijzing en van het onderliggende negatieve zelfbeeld.

Ik woon samen met mijn partner Hella. Naast mijn passie voor psychologie en spiritualiteit houd ik erg van dansen. Ook houd ik van films, lezen, wandelen en saunabezoek.

Doordat ik mijn eigen ontwikkelingsweg ben gegaan (en nog steeds ga) kan ik vaak herkennen waar jij je op je pad bevindt en écht snappen wat je zegt als je vertelt over je angst of pijn. Voor iemand die niet zijn eigen bevrijdingsweg is gegaan en louter werkt vanuit aangeleerde kennis, zoals een psycholoog of psychiater, is dat moeilijker.

Mijn begeleidingsstijl kenmerkt zich door een open accepterende houding. Ik ben voelend aanwezig en steun je in het voelen van die kanten in je die nu eenmaal moeilijk zijn om te voelen. Wat er zich ook in je aandient, het mag er helemaal zijn. Mijn afstand en helderheid helpen je in het bewustworden en doorzien van je patronen. Mijn nabijheid, betrokkenheid en liefdevolle acceptatie vergemakkelijken het durven te gaan doorvoelen van dat waarvoor je liever op de loop gaat.